Gdyby najogólniej zakreślić tematykę niniejszej książki, należałoby to zrobić, zarysowując pewną relację pomiędzy następującymi pojęciami: rękopis – edycja – odbiorca/czytelnik, a także zasady edycji – interpretacja.

Kilkunastoletnia praktyka czytania najdawniejszych tekstów polskich (i nie tylko) doprowadziła do sytuacji, w której Autor przestał ufać edytorom i zaczął sięgać po rękopis. Swój brak zaufania do wydawców oraz dalsze dzieje trudnej relacji z nimi uczynił przedmiotem swojej habilitacji.

Autor ma nadzieję, że niniejsza książka nie tylko wyraźnie ukazuje niedostatki obecnych zasad wydawania tekstów dawnych, ale również stanowi punkt wyjścia do dalszej dyskusji nad kluczowymi elementami, które będą stanowić fundament przyszłych zasad edycji średniowiecznych tekstów.