Korespondencja Romana Brandstaettera do Eugeniusza Paukszty to sztuka epistolografii — wymiany myśli za pomocą listów, która nieprzerwanie trwała od starożytności aż do czasu mediów społecznościowych. Pełne żaru, ostrego dowcipu przelewają na papier rozmaite odcienie emocji. Pierwszy czytelnik niniejszego zbioru — prof. Edward Jakiel z Uniwersytetu Gdańskiego— stwierdził iż „»odkłaniają« wizerunek polskich elit lat 50. minionego stulecia. Pisarz bezpardonowo łaje głupotę i wprost stawia sprawy, jak sie maja. Czyni to nad wyraz wytrawnie, inteligentnie, mając świadomość kontroli korespondencji. Poznajemy z nich nie tylko zdystansowany stosunek Brandstaettera do otaczającej go »nocy komunistycznej«, ale tez odsłania sie prawdziwy obraz autora Kręgu biblijnego — jako człowieka niezwykle inteligentnego, mądrego, uczciwego i… wielkiego realisty, twardo stąpającego po ziemi, trzeźwo oceniającego otaczającą go rzeczywistość”. Listy (teksty) zostały podzielone na lata, każdy rok opatrzony jest krótkim komentarzem (konteksty), by nie przyćmić ich istoty: mocy oręża słowa.