Golem, istota podobna do człowieka, ale pozbawiona pełni człowieczeństwa, zawieszona jest między dwiema tendencjami. Biopolityczne mechanizmy dążą ku uprzedmiotowieniu Golema, odebraniu mu ludzkich praw. Jednocześnie Golem przejawia coraz więcej cech, które pozwalają na zatarcie granicy między ludzkim i  nie-ludzkim.

Pisarze i pisarki (m.in. Mary Shelley, Gustav Meyrink,  Karel Čapek) wyszli poza opisy znane z folkloru czy żydowskiej kabały, wpisując figurę Golema w krąg zjawisk charakterystycznych dla nowoczesności. Wizerunek Golema jako sztucznej lub zdehumanizowanej istoty ludzkiej staje się modelem wpływu rozmaitych projektów społecznych, w tym ideologii totalitarnej, na człowieka. Opowieść o kreacji Golema odsłania ograniczenia definicji człowieczeństwa, a także pokazuje konsekwencje odmówienia komuś miana człowieka. Tym samym Golem kwestionuje oczywistość tego, co za ludzkie zwykliśmy uważać.