Książka zawiera propozycję wieloaspektowej lektury wyjątkowego średniowiecznego zabytku języka polskiego. Niemal zapomniany przez badaczy XV-wieczny rękopis tzw. Kazań augustiańskich okazał się doskonałym materiałem do prześledzenia tego, w jaki sposób rodził się wernakularny tekst w średniowieczu: jak pojawiał się na kartach już stworzonego łacińskiego manuskryptu, jak wchodził w relacje z łacińskim tekstem, jak był językowo opracowywany przy użyciu polszczyzny i łaciny.

Zadanie Autorki przypomina nieco pracę detektywa, który mając do dyspozycji wiele złożonych i tworzących labirynt faktów bądź tylko ich poszlak, próbuje je rozwikłać i wyjaśnić istotę sprawy. Przenosi się ona zatem do średniowiecznego skryptorium, gdzie uważnie wpatruje się w najdrobniejsze szczegóły kart rękopisu i – uprzejmie przez niego przyjmowana – rozmawia z nim, zadaje pytania o początki, szczegóły oraz okoliczności powstania, racje melodii jego fraz i budującego je „dwugłosu”, a on, na tyle, na ile to możliwe, z właściwą sobie życzliwością odsłania przed Autorką skrywane przez wieki tajemnice.

z recenzji prof. IS PAN dr. hab. Piotra Sobotki