Książka zawiera artykuły na temat literatury starożytnej i recepcji antyku w epoce nowożytnej. Monografia ma dwie główne części: pierwsza poświęcona jest ­greckiej komedii nowej i fabula palliata oraz rzymskiej satyrze wierszowanej. Tematyka tej części książki oscyluje wokół komizmu i satyryczności, czytanych w aspekcie poznawczym, obyczajowym i wychowawczym. Druga część książki ma charakter recepcyjny i dotyczy obecności tradycji starożytnej w literaturze i kulturze nowożytnej, szczególnie polskiej. Każdy rozdział traktuje o innym utworze, gatunku, motywie, temacie, więc studia i szkice zebrane w tej części tomu są zróżnicowane tematycznie i problemowo. Można jednak, mimo pewnej różnorodności części „antycznej” i recepcyjnej, odnaleźć w proponowanym zbiorze motywy przewodnie, takie jak kwestie kobiece i rodzinne, satyra i jej funkcje społeczno-obyczajowe, przemiany w obrębie genologii, oraz kluczowy dla całej książki problem traktujący o roli antyku w dziejach kultury europejskiej.