W zebranych tu szkicach i studiach dominuje perspektywa biograficzna: relacje Zygmunta Krasińskiego z ważnymi lub – częściej – bardzo ważnymi dla niego osobami oraz związki z trzema miejscami, mocno zapisanymi w jego biografii: Poznaniem, Warszawą i Opinogórą. Na pierwszym planie są w tej książce osoby dla hrabiego ważne, choć niekoniecznie mu bliskie. Pojawiają się też bohaterowie, i to w niejednym szkicu, z którymi się przyjaźnił i wiódł nieraz gorące spory (Mickiewicz, Słowacki, Cieszkowski). Wreszcie w ostatnim i najobszerniejszym zarazem fragmencie zamykającym część poświęconą osobom omówione zostały dzieje słynnego trójkąta miłosnego: Delfina Potocka (kochanka i muza, inspiratorka poetycka), Eliza Krasińska (żona) i Zygmunt (kochanek i mąż, próbujący reżyserować wzajemne relacje). Obrosły one legendą i w zasadzie nikt z piszących o tej historii nie odmówił sobie ferowania moralizatorskich ocen i bez mała wyroków. Autor podejmuje przede wszystkim próbę zrozumienia wyborów i decyzji obu bohaterek. Charakterologicznie różne i z pozoru stojące po przeciwnych stronach miłosnej barykady były na swój sposób niezwykłe i obierały w życiu niełatwe drogi – inne zazwyczaj, niż im doradzało najbliższe otoczenie. Obie były dzielne i ludzkie, arcyludzkie – aż do końca.