Na książkę składa się zbiór odkrywczych, inspirujących, świetnie napisanych szkiców, które dają bardzo rozległe wyobrażenie o zasadniczych inkarnacjach i głównych problemowych uwikłaniach katastrofizmu polskiego w literaturze XIX i XX wieku.

Z recenzji prof. dra hab. Jacka Brzozowskiego

W ostatnich latach można było obserwować znaczące rozszerzanie się stosowania terminu „katastrofizm” w dyskursie krytycznym oraz literaturoznawczym: pisze się najczęściej o katastrofizmie romantyków, a także o katastrofizmie w najnowszej literaturze polskiej. Również dyskursowi politycznemu w Polsce ostatnich lat nie są obce pewne toposy katastroficzne. Niezbędne wydało się więc zmodyfikowanie tradycyjnie wąskiego pojmowania katastrofizmu jako ważnego nurtu w literaturze i kulturze dwudziestolecia międzywojennego lub też jako znaczącego zjawiska w myśli schyłku XIX i XX wieku — oto główny cel referatów zaprezentowanych na konferencji i zamieszczonych w tej książce.

Ze wstępu