Tadeusz Borowski jest niewątpliwie jednym z najważniejszych twórców w historii literatury dwudziestego wieku. Szeroko rozumiana świadomość potoczna – potwierdzana nie tylko kanonami szkolnymi, lecz także zainteresowaniami badaczy literatury – rejestruje jednak niepełny obraz Borowskiego. Jest on w obowiązującym ujęciu przede wszystkim – by nie powiedzieć jedynie – prozaikiem, autorem opowiadań obozowych. W takim wizerunku ginie jednak okres twórczości wcześniejszej, w którym Borowski był i chciał pozostać nade wszystko poetą. Był to okres istotny, będący bowiem czasem jego wchodzenia w świat literatury i twórczego dojrzewania. Był i jest ważny, ponieważ pozostały utwory pozwalające nie tylko zrozumieć późniejsze wybory artystyczne i światopoglądowe Borowskiego, ale także wzbogacające niezwykle obraz poezji tamtego czasu. Książką tą pragnę choć w części tę lukę wypełnić. Praca ta powstała jako rozprawa doktorska obroniona w 1998 na Wydziale Filologii Polskiej i Klasycznej Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.

Od autorki