Książka opisuje twórczość młodego pozytywistycznego pisarza, Mariana Gawlewicza. Przez całe życie był on popularny i cieszył się uznaniem, lecz krótko po jego śmierci jego książki zostały zapomniane. W niniejszej publikacji opisana została krytyczna, historyczna i literacka recepcja prozy Gawlewicza. Próba została wykonana dzięki rekonstrukcji estetycznych poglądów i opinii o tym pisarzu jako krytyku literackim oraz jako krytyku w sztukach wizualnych.