Reportaż literacki jako utwór na poły literacki, na poły publicystyczny czerpie z możliwości, jakie daje przynależność do obu tych gatunków. Jego naturę epicką obrazuje zdolność do artystycznego i mimetycznego wyrażania treści, natomiast charakter dziennikarski – informacyjność, przekazywanie wiedzy o otaczającej rzeczywistości. Tymczasem reporterski sposób zbierania informacji można przyrównać do działań antropologa, a realizację wymogów badawczych autor stara się zobrazować fabułą atrakcyjną dla odbiorcy. Obiektywna metoda prezentacji autentycznych wydarzeń współgra z wymogiem estetyczności i atrakcyjności. Specyficzna pozycja twórcy, dwubiegunowość gatunkowa reportażu mają istotny wpływ na charakter jego warstwy językowej. Analiza sposobów aktualizacji związków frazeologicznych w reportażu literackim stanowi próbę zbadania ich funkcji, udziału w tworzeniu warstwy językowej reportażu oraz wpływu na kształtowanie indywidualnego stylu autorów, którzy go reprezentują.