Prezentowana książka w niektórych fragmentach jest bliska wcześniejszym opracowaniom dotyczącym Wielkopolski, jednak jej główny trzon ma charakter źródłowy. Konieczne stało się dokonanie selekcji problemów wybranych do omówienia. Ograniczono się tylko do wyeksponowania ważkich zagadnień, typowych, pozwalających zrozumieć mechanizmy recepcji wieszcza. Zaproponowany układ tej publikacji wyznaczają formy rozszerzania kultu oraz scenariusz dziewiętnastowiecznych uroczystości ku czci Mickiewicza: nabożeństwa żałobne i wieczorne spotkania, podczas których oprócz odczytów o wieszczu lub jego dziełach czy deklamowaniu jego utworów, prezentowano różne adaptacje teatralne i muzyczne. Formy te, jakże „ulotne” a równocześnie manipulujące emocjami słuchaczy i widzów, były wsparte publikacjami na łamach poznańskich pism, przedrukami okolicznościowych utworów ku czci wieszcza (wiersze, prologi, krótkie formy dramatyczne), artykułami o jego życiu i twórczości. Rozszerzanie kręgów odbiorców, pozyskiwanie czytelnika masowego, wiązało się z koniecznością tworzenia wyrazistego, a równocześnie schematycznego modelu postaci, toteż w końcowej części niniejszej książki będzie mowa o próbach szkicowania portretu narodowego wieszcza.

Z wprowadzenia