Poezja Jana Brzękowskiego, Jalu Kurka i Adama Ważyka odgrywała szczególną rolę w powstaniu polskiej awangardowej klasy i we współczesnej poezji w ogóle. Książka składa się z pięciu rozdziałów. W rozdziale pierwszym autorka ukazuje związki łączące twórczość poetycką Brzękowskiego, Kurka i Ważyka. Zajmuje się więc wspólnymi dla nich obszarami tematycznymi, wspólnymi technikami poezjowania. W rozdziale drugim mówi natomiast o autotematyzmie: poecie i poezji w wierszach Brzękowskiego, Kurka i Ważyka. W rozdziale trzecim zaakcentowane zostało to, co dzieli twórczość omawianych poetów od awangardowej tradycji. Mowa tutaj o tym, co stanowi o ich inności na tle grupy literackiej. W rozdziale czwartym autorka zajmuje się sferą somatyczną obecną intensywnie w poezji Brzękowskiego, Kurka i Ważyka. W rozdziale ostatnim próbuje z kolei spojrzeć na wiersze poetów w kontekście uznawanych, naśladowanych, ale i negowanych autorytetów literackich twórców rodzimych i obcych. Zestawianie wierszy parami ma pomóc w dostrzeżeniu różnic i punktów wspólnych z polską i europejską awangardą.

Z wnętrza książki