„Polemiki są istotną częścią kultury polskiego oświecenia. W żadnej innej epoce nie były aż tak ważne i nie funkcjonowały w równie specyficzny sposób. Naukowym sporom XVIII wieku często towarzyszyła atmosfera sensacji, skandalu i personalnych rozgrywek. Rzeczowe argumenty dyskutatnów były wzmacniane albo wręcz wypierane przez ataki personalne formułowane w licznych aluzjach zrozumiałych – za przyczyną towarzyskiej plotki – dla zamkniętego kręgu odbiorców. Mimo upowszechnienia sztuki druku czytelnictwo nie należało do powszechnych rozrywek, a elitarna wspólnota czytająycych wciąż stanowiła zwartą społeczność”.

(fragment rozdziału I)