Powieści akademickie bywają nieocenionym źródłem wiedzy o tym, jak prawdziwy profesor i prawdziwa profesorka winni się wysławiać, zachowywać, ubierać, myśleć, pisać, kochać i (zaskakująco często) rozwiązywać zagadki kryminalne. Wiele z nich to książki autentycznie zabawne, wiele jednak przedstawia wizje zawodowej porażki i cierpienia, zmarnowanych albo złamanych żywotów. Kampus, podobnie jak przedmieścia, może być scenerią idyllyczną, azylem doskonałym, zauważa Elaine Showalter. Ale nawet wieże z kości słoniowej miewają słabe fundamenty i szklane sufity. We współczesnej akademii nie dzieje się najlepiej, a diagnozy nie wyglądają zbyt optymistycznie.

W Wydziałowych wieżach Elaine Showalter, nie rezygnując z osobistego punktu widzenia, pokazuje, w jaki sposób powieści akademickie rejestrowały przemiany na uniwersytecie i w społeczeństwie od połowy ubiegłego stulecia. Showalter czyta opowieści o wyidealizowanym świecie profesorów z Cambridge Charlesa Parcy’ego Snowa i konferencyjnych przygodach supergwiazdy teorii literatury – Morisa Zappa Davida Lodge’a, dochodzeniach profesor Kata Fansler z kryminałów akademickich Amandy Cross i ostatnie narracje o molestowaniu seksualnym. W jej lekturze te współczesne przypowieści o władzy, agresji i pożądaniu stają się lustrem, w którym przygląda się akademicki świat, obserwowany przez badaczkę w trakcie jej znakomitej i głośnej kariery naukowej.