Poznańscy literaturoznawcy z podziwu godną konsekwencją od kilku lat realizują badania nad życiem i twórczością pisarza, wydawać by się mogło, już dobrze poznanego i opisanego. Twórczość autora „cyklu podolskiego” doczekała wszak wielu poważnych monografii, opracowań, drobnych przyczynków. A przecież kolejne tomy studiów wydawanych przez ośrodek (Zabezpieczanie śladów. Wokół życia i twórczości Włodzimierza Odojewskiego, Poznań 2018 oraz Zapom­niane, nieuśmierzone… Pamięć, zapomnienie, trauma w twórczości Włodzimierza Odojewskiego, Poznań 2020) dowodzą, jak wiele jeszcze w dziele Odojewskiego do ujawnienia, odkrycia, prze-myślenia, prze-interpretowania, prze-pisania. Do tak systematycznych eksploracji zobowiązuje wielkopolskich badaczy nie tylko świadomość duchowego „legatu” (by nie mówić o „sile fatalnej”) pozostawionego krajanom przez Włodzimierza Odojewskiego, ale także materialne dziedzictwo w postaci osobistego archiwum przekazanego przez pisarza Uniwersytetowi im. Adama Mickiewicza. A w nim bogactwo dokumentów, rękopisów i brudnopisów twórcy, kolejnych wersji tekstów, materiałów niedrukowanych, listów do i od znaczących postaci emigracji. „Żniwo wielkie”, ale, inaczej niż w ewangelicznej przypowieści, „robotników” nie brakuje. Liczni „robotnicy” poznańscy, czego dowodzą przywołane powyżej monografie zbiorowe, mogli (i mogą) zawsze liczyć na wsparcie badaczy z innych polskich ośrodków akademickich, kwerendujących w „odojewskich” archiwaliach. […] Z pewnością należy już mówić o „cyklu poznańskim” badań nad twórczością autora „cyklu podolskiego”.

Z recenzji prof. dr. hab. Tadeusza Sucharskiego